Kategoria: Compliance, AML

Rekomendacja Z KNF – interpretacje i najważniejsze informacje

Posted on by Tomek Kryk

Rekomendacja Z – klauzule, które budzą wątpliwości

Rekomendacja Z dotyczy zarządzania bankiem i ładu kompetencyjnego w banku.
Głównie skupimy się na zagadnieniach, które budzą wątpliwości. A także tych dotyczących funkcji compliance w Rekomendacji Z. Dowiesz się również o ładzie wewnętrznym i nauczysz się interpretacji poszczególnych rekomendacji.

Rekomendacja Z stawia konkretne wymogi względem banku. Natomiast niektóre klauzule budzą jednak wątpliwości, bądź są rozumiane błędnie.

AML & Compliance

Rekomendacja 13.6 dotycząca konfliktu interesów

Wbrew wielu interpretacjom rekomendacja ta mówi, że bank musi ujawnić sposoby zarządzania konfliktami interesów, a nie konflikt interesów. W wielu bankach przyjęto, że polityka zarządzania konfliktami interesów jest ogólnodostępna na stronie banku.

Należy pamiętać, że według rekomendacji Z, rekomendacja 13.6 wyraźnie mówi nam, że

Publicznemu ujawnieniu nie mogą podlegać informacje objęte ochroną; stanowiące dane osobowe, tajemnicę bankową lub tajemnicę przedsiębiorstwa.

Rekomendacja 15.3 – wynagrodzenie członków zarządu i pracowników

Bank powinien określić w zasadach wynagradzania w banku maksymalny stosunek średniego całkowitego wynagrodzenia brutto członków zarządu w okresie rocznym do średniego całkowitego wynagrodzenia brutto pozostałych pracowników banku w okresie rocznym…

Porównaniu podlega roczne wynagrodzenie. Natomiast, jak powiedział Dr. Łukasz Cichy “W mojej ocenie rekomendacja dotyczy pracowników raczej zatrudnionych na umowę o pracę. A wynagrodzenie, o którym mowa w rekomendacji to wynagrodzenie stałe + zmienne.”

Średnia (pracowników) odbiegająca znacznie od średniej wynagrodzeń dla całego sektora bankowego, będzie wzbudzać wątpliwości nadzoru. Należy pamiętać, że limit na ryzyko, a raczej jego przekroczenie jest uważane za nieprawidłowość. Dlatego nie rekomendujemy brania średniej wynagrodzeń, jako wskaźnika limitu na ryzyko.

Rekomendacja Z a zarządzanie ryzykiem

W ramach kontroli ryzyka bank określa sposób postępowania w przypadku przekroczenia limitów …. sposoby wyeliminowania tego przekroczenia oraz środki mające na celu zapobieżenie takim sytuacjom w przyszłości.

Kluczowe wydaje się jednak ustalenie, co jest rozumiane w banku pod pojęciem „limitu” poza tym, że limit ma charakter mechanizmu kontroli ryzyka. Czy limitem jest limit na karcie kredytowej? Czy limitem są nieprzekraczalne wartości progowe dla pojedynczej ekspozycji kredytowej, czy dla ekspozycji dla całego portfela?

Odpowiedzi na te pytania znajdziesz w artykule, który przygotował Dr Łukasz Cichy – Rekomendacja Z.

 

Rekomendacja Z – ład wewnętrzny

Rekomendacja Z to zbiór dobrych praktyk w zakresie zasad ładu wewnętrznego w bankach, zarządzania ryzykiem i funkcji compliance. Natomiast na ład wewnętrzny składają się:

  • system zarządzania bankiem,
  • organizacja banku,
  • zasady działania,
  • uprawnienia,
  • obowiązki i odpowiedzialność,
  • wzajemne relacje rady nadzorczej, zarządu i osób pełniących kluczowe funkcje w banku.
Rekomendacja Z

Rekomendacja Z przewiduje dwie rekomendacje odnośnie do zachowania ogólnych zasad ładu wewnętrznego w bankach.

Rekomendacja 1

W banku funkcjonuje zgodny z przepisami prawa, przejrzysty i skuteczny ład wewnętrzny, określony w statucie banku oraz przyjętym w banku zhierarchizowanym systemie regulacji wewnętrznych (strategii, polityk, procedur, instrukcji i in.).

Rekomendacja 2

Organizacja banku powinna przyczyniać się do zapewnienia skutecznego i ostrożnego zarządzania bankiem, zarówno w ujęciu jednostkowym, jak i na poziomie grupy.

Artykuł poświęcony tej części Rekomendacji Z, znajdziesz na naszym blogu pod adresem: https://langas.pl/rekomendacja-z-ogolne-zasady-ladu-wewnetrznego-w-bankach

Pojęcia stosowane w Rekomendacji Z

Niezależnie, czy jesteś zarządcą, pracownikiem, czy managerem podstawowe pojęcia z Rekomendacji Z muszą zostać przedstawione każdemu, kto będzie miał styczność z dokumentacją Rekomendacji Z.

Znajomość słownictwa, jakim operuje się w Rekomendacji jest ważna, aby odpowiednio zinterpretować poszczególne wskazania. Najczęściej stosowane pojęcia zebraliśmy w jednym artykule: Rekomendacja Z – słownik pojęć

Szkolenia compliance i biura zarządu

Wszystkich zainteresowanych chcących podnieść swoje kwalifikacje, odświeżyć wiedzę, czy przygotować się do pełnienia funkcji w powyższym zakresie zapraszamy na szkolenia compliance, a także szkolenia przygotowane specjalnie z myślą o biurach zarządów, office managerach i członkach zarządów. Czyli szkolenia biura zarządu.

Jeśli chcesz skorzystać z wiedzy naszego eksperta i poznać jego interpretację Rekomendacji Z, a także dowiedzieć się, jak interpretować rekomendacje dotyczące zarządzania ryzykiem, obejrzyj fragment VII Ogólnopolskiej Konferencji Compliance i AML z kwietnia 2021 roku.

Zmiany w ustawie AML

Posted on by Jarosław Petz

30 kwietnia 2021 r. została uchwalona ustawa zmieniająca ustawę o przeciwdziałaniu praniu pieniędzy oraz finansowaniu terroryzmu (tzw. ustawa AML).

Nowelizacja wprowadza szereg zmian, które mają sprostać wymogom nałożonym przez tzw. V dyrektywę AML, w celu efektywniejszego przeciwdziałaniu praniu pieniędzy. Zmiany dotyczą m. in. rozszerzenia katalogu instytucji obowiązanych, definicji PEP i UBO, zasad stosowania środków bezpieczeństwa finansowego oraz Centralnego Rejestru Beneficjentów Rzeczywistych.

Niniejszy artykuł przestawia jedynie niektóre z nich.

Znowelizowana ustawa AML rozszerza katalog instytucji obowiązanych

Nowelizacja wprowadza dwie nowe kategorie instytucji obowiązanych, które zaczną obowiązywać od 31 lipca br. Podmioty te będą zobowiązane do wypełnienia obowiązków, jakie nakłada znowelizowana ustawa AML.

Podmiotami, którym ustawa nada miano instytucji obowiązanych są:

  1. przedsiębiorcy, którzy nie są innymi instytucjami obowiązanymi, których podstawową działalnością gospodarczą jest świadczenie usług polegających na sporządzaniu deklaracji, prowadzeniu ksiąg podatkowych, udzielaniu porad, opinii lub wyjaśnień z zakresu przepisów prawa podatkowego lub celnego;
  2. przedsiębiorcy prowadzący działalność polegającą na:
    – obrocie lub pośrednictwie w obrocie dziełami sztuki, antykami lub przedmiotami kolekcjonerskimi oraz antykami;
    – o przechowywaniu dzieł sztuki, antyków lub przedmiotów kolekcjonerskich

– w zakresie transakcji równych lub przekraczających równowartość 10 000 euro.

Ustawodawca dokonał zmian również w odniesieniu do pośredników w obrocie nieruchomościami. Zakres stosowania ustawy AML będzie obowiązywał jedynie pośredników, którzy pośredniczą przy zawieraniu umów najmu lub dzierżawy nieruchomości lub ich części, w których miesięczny czynsz jest mniejszy niż równowartość 10 000 euro.

AML & Compliance

Stosowanie środków bezpieczeństwa finansowego (ŚBF)

Znowelizowana ustawa AML rozszerzyła również przypadki, które zobowiązują instytucje obowiązane do zastosowania ŚBF. Do katalogu dodano przeprowadzanie transakcji okazjonalnej z wykorzystaniem waluty wirtualnej o równowartości 1 000 euro lub więcej.

Instytucje obowiązane będą musiały stosować ŚBF również w odniesieniu do klientów, z którymi utrzymują stosunki gospodarcze, jeśli zastąpiła zmiana danych dotyczących klienta lub beneficjenta rzeczywistego oraz jeśli instytucja obowiązana była w ciągu roku kalendarzowego zobowiązana na podstawie przepisów prawa do skontaktowania się z klientem w celu weryfikacji informacji dotyczących beneficjenta rzeczywistego. Co ciekawe po wejściu w życie tych zmian, dostęp do anonimowych skrytek sejfowych będzie możliwy wyłącznie po zastosowaniu ŚBF.

Należy również zaznaczyć, że w przypadku braku możliwości ustalenia beneficjenta rzeczywistego lub wystąpienia wątpliwości co do jego tożsamości, instytucja obowiązana taki fakt powinna udokumentować.

Nowe obowiązki beneficjenta rzeczywistego

Od 31 października 2021 r. wchodzą w życie przepisy zobowiązujące beneficjentów rzeczywistych do przekazania podmiotowi zobowiązanemu do zgłoszenia informacji o beneficjentach rzeczywistych lub powiernikowi (lub osobie zajmującej równorzędne stanowisko w trustach), wszystkich informacji oraz dokumentów niezbędnych do zgłoszenia w CRBR.

Termin na przekazanie wszelkich informacji wynosi 7 dni od dnia wpisu podmiotu do KRS oraz dokonania zmian lub wpisu zmian do KRS (w przypadku zmian, które takiego wpisu wymagają dla ich skuteczności).

Przed zmianą obowiązek ustalenia wszelkich wymaganych danych spoczywał na osobie odpowiedzialnej za zgłoszenie do CRBR.

Jeśli beneficjent rzeczywisty nie dopełni ciążącego na nim obowiązku przekazania niezbędnych danych do rejestracji, konsekwencją czego nie będzie możliwe dokonanie zgłoszenia lub aktualizacji danych we wskazanym ustawowym terminie, lub poda dane niezgodne ze stanem faktycznym, podlegać będzie karze pieniężnej do wysokości 50 000 zł.

Znowelizowana ustawa AML rozszerza katalog podmiotów podlegających zgłoszeniu w CRBR

Również od 31 października będzie ciążył obowiązek zgłoszenia oraz dokonania zmian w CRBR na takich podmiotach jak:

  • trusty, których powiernicy lub osoby zajmujące stanowiska równoważne
  • mają miejsce zamieszkania lub siedzibę na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub
  • nawiązują stosunki gospodarcze lub nabywają nieruchomość na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej w imieniu lub na rzecz trust;
  • spółki partnerskie;
  • europejskie zgrupowania interesów gospodarczych;
  • spółki europejskie;
  • spółdzielnie;
  • spółdzielnie europejskie;
  • stowarzyszenia podlegające wpisowi do KRS;
  • fundacje.

Termin na dokonanie zgłoszenia do CRBR, podmiotów już istniejących wynosi 3 miesiące od dnia wejścia w życie tego przepisu, tj. do 31 stycznia 2022 r.

CRBR

Obowiązek weryfikacji beneficjenta w CRBR

Kluczową zmianą dla instytucji obowiązanych jest obowiązek wykorzystania wszelkich możliwych źródeł przy identyfikacji beneficjenta rzeczywistego oraz podejmowaniu uzasadnionych czynności w celu weryfikacji jego tożsamości oraz ustalenia struktury własności i kontroli. Sprawdzenie nie może się zatem ograniczać wyłącznie do Centralnego Rejestru Beneficjentów Rzeczywistych lub rejestru prowadzonego przez państwa członkowskie. Ponadto, jeśli instytucja obowiązana dokonując sprawdzeń w CRBR stwierdzi rozbieżności między ustalonymi informacjami o beneficjencie rzeczywistym, a tymi zgromadzonymi w rejestrze, będzie musiała wyjaśnić przyczyny tych rozbieżności. Jeżeli rozbieżności zostaną potwierdzone, instytucja obowiązana przekaże właściwemu organowi za pośrednictwem systemu teleinformatycznego informację o rozbieżnościach wraz z uzasadnieniem i dokumentacją dotyczącą tych rozbieżności.

Nowelizacja nie przewiduje natomiast żadnych sankcji dla instytucji obowiązanych za niewykonanie wskazanego powyżej obowiązku.

 

Nowe rodzaje działalności regulowanej

Nowelizacja Ustawy AML wprowadza nowe rodzaje działalności Regulowanej,

  • działalność na rzecz spółek i trustów,
  • działalność w zakresie walut wirtualnych.

Aby możliwe było prowadzenie działalności gospodarczej w obszarze odpowiadającym działalności regulowanej będzie trzeba uzyskać wpis do rejestru działalności na rzecz spółek lub trustów albo wpisu do rejestru działalności w zakresie walut wirtualnych. Z obowiązku uzyskania wpisu zwolnieni będą radcowie prawni, adwokaci.

Wpis do rejestru będzie dokonywany na wniosek, złożony w formie elektronicznej ministrowi właściwemu do spraw finansów publicznych, w terminie 14 dni od dnia wpływu wniosku.

Prowadzenie działalności regulowanej bez uzyskania wpisu do właściwego rejestru zagrożone będzie karą pieniężną w wysokości do 100 000 złotych.

Rekomendacja Z – podstawowe pojęcia, które trzeba znać

Posted on by Tomek Kryk

Rekomendacja Z – pojęcia używane w rekomendacjach

Jeśli po raz pierwszy zetkniesz się z zaleceniami i wytycznymi Rekomendacji Z, to dobrze by było, żebyś zapoznał się z używanymi w niej określeniami.
Rekomendacja Z to obowiązkowy dokument dla każdej placówki obowiązanej.

Niezależnie, czy jesteś zarządcą, pracownikiem, czy managerem podstawowe pojęcia z Rekomendacji Z muszą zostać przedstawione każdemu, kto będzie miał styczność z dokumentacją Rekomendacji Z.

Bank istotny

Bank, o którym mowa w art. 4 ust. 1 pkt 35 ustawy – Prawo bankowe.

Działalność biznesowa

Obszar działalności, w którym bezpośrednio prowadzona jest działalność banku i stanowi potencjalne źródło dochodu, zysku lub wartości banku m.in. udzielanie kredytów, przyjmowanie lokat, prowadzenie rachunków bankowych i rozliczeń pieniężnych.

Jednostka biznesowa

Jednostka organizacyjna lub komórka organizacyjna. W rozumieniu sformułowania jednostki biznesowej jej głównym zadaniem jest prowadzenie działalności biznesowej.

Kluczowe funkcje w banku

Zidentyfikowane, zgodnie z art. 22aa ust. 10 ustawy Prawo bankowe, na podstawie odpowiednich polityk banku, stanowisk organizacyjnych, innych niż funkcje członków rady nadzorczej i członków zarządu, z którymi zakres obowiązków, uprawnień i odpowiedzialności wiąże się z wywieraniem istotnego wpływu na zarządzanie banku.

Przy definiowaniu kluczowych funkcji w banku, należy zwrócić uwagę na stanowiska zidentyfikowane w Rozporządzeniu Delegowanym Komisji (UE) nr 604/2014 z dnia 4 marca 2014 r. uzupełniającym Dyrektywę Parlamentu Europejskiego i Rady 2013/36/UE.

(Dz. Urz. UE L 167 z 06.06.2014, str. 30, z późn. zm.); kategoria „kluczowe funkcje w banku” w rozumieniu Rekomendacji Z jest tożsama z kategorią „osób pełniących najważniejsze funkcje”, o której mowa w Wytycznych w sprawie oceny odpowiedniości członków organu zarządzającego i osób pełniących najważniejsze funkcje (EBA/GL/2017/12) z 21 marca 2018 r.

Komórka odpowiedzialna za zarządzanie ryzykiem

Komórka odpowiedzialna za zarządzanie ryzykiem, to komórka (lub jednostka) organizacyjna odpowiedzialna za zarządzanie ryzykiem na drugim poziomie. Zakres zarządzania opisany jest w § 3 ust. 3 pkt 1 Rozporządzenia Ministra Rozwoju i Finansów z dnia 6 marca 2017 r. w sprawie systemu zarządzania ryzykiem i systemu kontroli wewnętrznej, polityki wynagrodzeń oraz szczegółowego sposobu szacowania kapitału wewnętrznego w bankach.

Podmiot dominujący

Podmiot dominujący w rozumieniu art. 4 ust. 1 pkt 8 ustawy Prawo bankowe. Określenie „podmiot dominujący” jest m.in. niezbędne do określenia statusu bankowych spółek holdingowych, do kształtowania polityki wynagrodzeń w banku, do stosowania określonych środków nadzoru KNF.

Podmioty powiązane

Podmioty, w przypadku których występują bliskie powiązania, o których mowa w art. 4 ust. 1 pkt 15 ustawy – Prawo bankowe oraz podmioty powiązane kapitałowo lub organizacyjnie, o których mowa w art. 4 ust. 1 pkt 16 ustawy – Prawo bankowe.

Stanowisko organizacyjne

Podstawowy element struktury organizacyjnej banku, jednostki organizacyjnej lub komórki organizacyjnej. Zazwyczaj wydzielony do realizacji określonych zadań przez jedną osobę. Oprócz stanowisk zarządczych i kierowniczych, wyróżnia się stanowiska wykonawcze podporządkowane zarządczym lub kierowniczym stanowiskom i nie pełniące funkcji kierowniczych.

Apetyt na ryzyko

Apetyt na ryzyko w ogólnym rozumieniu oznacza wielkość ryzyka, jaką firma może zaakceptować, biorąc pod uwagę całą jej strukturę. W bankowości oznacza to, że zdolność do ryzyka jest maksymalną kwotą ryzyka, jaką bank może ponieść. Zdolność ryzyka odnosi się do kapitału, wielkości aktywów płynnych, a także możliwości uzyskania kredytu.

Dyrektywa CRD

CRD (ang. Capital Requirement Directive) – Dyrektywa w sprawie wymogów kapitałowych. Uchwalona przez Parlament Europejski 28 września 2005 r. Postanowienia CRD obowiązują od 1 stycznia 2007 r. państwa członkowskie UE.

Grupa

Grupa podmiotów składająca się z podmiotu dominującego, podmiotów od niego zależnych i podmiotów, w przypadku których występują bliskie powiązania, o których mowa w art. 4 ust. 1 pkt 15 lit. a ustawy – Prawo bankowe.

Jednostka organizacyjna

Istotny element struktury organizacyjnej, wyodrębniony według funkcji w organizacji lub według innych kryteriów (np. geograficznych lub produktowych). Jednostkami organizacyjnymi w tłumaczeniu tego sformułowania będą np.: centrala, oddziały, regiony, dom maklerski. Jednostki organizacyjne mogą być również wydzielone w strukturze organizacyjnej jednostek organizacyjnych wyższego szczebla.

Komórka organizacyjna

Jedno- lub wieloosobowy element struktury organizacyjnej wyodrębniony w ramach jednostki organizacyjnej do realizacji określonych zadań. W myśl komórek organizacyjnych, jednostek organizacyjnych mogą nimi być: dział, biuro, zespół, zespół projektowy, sekcja, jednoosobowe stanowisko pracy itp. Jednostki organizacyjne mogą wchodzić w skład jednostek organizacyjnych wyższego szczebla.

Podmiot zależny

Podmiot zależny w rozumieniu art. 4 ust. 1 pkt 9 ustawy Prawo bankowe. Podmiot zależny od podmiotu dominującego.

Rozporządzenie CRR

Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 575/2013 z dnia 26 czerwca 2013 r. w sprawie wymogów ostrożnościowych dla instytucji kredytowych i firm inwestycyjnych, zmieniające rozporządzenie (UE) nr 648/2012 (Dz. U. UE L 176 z 27.6.2013, str. 1, z późn. zm.).

Poziomy zarządzania

Ustanowiony na trzech poziomach, sposób organizacji systemu zarządzania ryzykiem i systemu kontroli wewnętrznej w bankach. Określony w rozporządzeniu Ministra Rozwoju i Finansów z dnia 6 marca 2017 r.

Treść oryginalna znajduje się w dokumencie Rekomendacja Z

Rekomendacja Z – ogólne zasady ładu wewnętrznego w bankach

Posted on by Tomek Kryk
Rekomendacja Z dotycząca zasad ładu wewnętrznego w bankach (określana dalej jako Rekomendacja Z lub Rekomendacja), wydana jest na podstawie art. 137 ust. 1 pkt 5 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Prawo bankowe (Dz. U. z 2019 r. poz. 2357 oraz z 2020 r. poz. 284, 288, 321 i 1639), określanej dalej jako „ustawa – Prawo bankowe”.

Rekomendacja Z – ogólne zasady

Rekomendacja Z stanowi zbiór dobrych praktyk w zakresie zasad ładu wewnętrznego w bankach. Na ład wewnętrzny składają się:

  • system zarządzania bankiem,
  • organizacja banku,
  • zasady działania,
  • uprawnienia,
  • obowiązki i odpowiedzialność,
  • wzajemne relacje rady nadzorczej, zarządu i osób pełniących kluczowe funkcje w banku.

W polskim porządku prawnym, wymogi dla banków w tym zakresie zostały uregulowane m.in. w ustawie – Prawo bankowe oraz w rozporządzeniu Ministra Rozwoju i Finansów z dnia 6 marca 2017 r. w sprawie systemu zarządzania ryzykiem i systemu kontroli wewnętrznej, polityki wynagrodzeń oraz szczegółowego sposobu szacowania kapitału wewnętrznego w bankach (Dz.U. z 2017 r. poz. 637).

Rekomendacja Z przewiduje dwie rekomendacje odnośnie do zachowania ogólnych zasad ładu wewnętrznego w bankach.

  1. Rekomendacja 1
    W banku funkcjonuje zgodny z przepisami prawa, przejrzysty i skuteczny ład
    wewnętrzny, określony w statucie banku oraz przyjętym w banku zhierarchizowanym
    systemie regulacji wewnętrznych (strategii, polityk, procedur, instrukcji i in.).
  2. Rekomendacja 2
    Organizacja banku powinna przyczyniać się do zapewnienia skutecznego i ostrożnego
    zarządzania bankiem, zarówno w ujęciu jednostkowym, jak i na poziomie grupy.

Rekomendacja Z – rekomendacja nr. 1

  • 1.1. Zarząd banku jest odpowiedzialny za wprowadzenie ładu wewnętrznego w banku oraz zapewnienie jego przestrzegania, a także za dokonywanie okresowej oceny i weryfikacji, mających na celu dostosowanie ładu wewnętrznego w banku do zmieniającej się sytuacji wewnętrznej i otoczenia banku. Zarząd banku powinien poinformować radę nadzorczą o wynikach przeprowadzonej oceny oraz o wszelkich istotnych zdarzeniach mogących mieć wpływ na funkcjonowanie ładu wewnętrznego w banku.
  • 1.2. Rada nadzorcza sprawuje nadzór nad wprowadzeniem ładu wewnętrznego w banku oraz ocenia jego adekwatność i skuteczność.
  • 1.3. Ocena ładu wewnętrznego w banku i jego wdrożenia, powinna być dokonywana przez radę nadzorczą, co najmniej raz w roku. Powinna ona koncentrować się na wszelkich
    zmianach czynników wewnętrznych i zewnętrznych mających wpływ na ten bank. Ocena ta może odbywać się w powiązaniu z oceną systemu kontroli wewnętrznej, systemu zarządzania ryzykiem oraz przestrzegania zasad ładu korporacyjnego i innych standardów rynkowych stosowanych w banku.
  • 1.4. Bank będący podmiotem dominującym w grupie powinien zapewnić właściwy ład wewnętrzny w całej grupie, odpowiedni do struktury, działalności i ryzyka grupy oraz
    składających się na nią podmiotów, jak również sprawować odpowiedni nadzór właścicielski nad podmiotami zależnymi.
  • 1.5. Rada nadzorcza i zarząd banku będącego podmiotem dominującym w grupie powinny znać i rozumieć strukturę grupy, do której należy bank oraz mieć świadomość wszystkich istotnych rodzajów ryzyka i problemów, mogących mieć wpływ na całą grupę lub podmioty zależne banku.
  • 1.6. W celu wypełnienia swoich obowiązków w zakresie ładu wewnętrznego w grupie, bank będący podmiotem dominującym w grupie powinien:
    • a) zapewnić strukturę organizacyjną przyczyniającą się do skutecznego nadzoru nad
      podmiotami zależnymi oraz uwzględniającą charakter i skalę działalności, jak również
      wielkość i profil ryzyka, na które narażona jest grupa jako całość oraz podmioty
      wchodzące w jej skład,
    • b) przyjąć kluczowe elementy ładu wewnętrznego obowiązującego w grupie,
    • c) uwzględnić konieczność posiadania przez podmioty zależne zasobów niezbędnych do
      spełnienia zarówno grupowych, jak i własnych zasad ładu wewnętrznego,
    • d) monitorować przestrzeganie na poziomie grupy wymogów w zakresie ładu
      wewnętrznego,
    • e) jasno i przejrzyście określić zasady raportowania w obrębie grupy, zwłaszcza w
      przypadku, gdy linie biznesowe nie pokrywają się ze strukturą prawną grupy.
  • 1.7. Wykonując obowiązki podmiotu dominującego w grupie, bank powinien respektować prawa i obowiązki, w tym powstające w związku ze sprawowaniem zarządu, spoczywające na podmiotach zależnych i ich organach, wynikające z wymogów prawnych i nadzorczych mających zastosowanie do podmiotów zależnych.
  • 1.8. Przy projektowaniu i wdrażaniu ładu wewnętrznego, bank powinien uwzględniać uwarunkowania wynikające z przynależności do grupy, a w szczególności strukturę grupy i umiejscowienie w niej banku, co nie może jednak naruszać niezależności banku jako odrębnego, autonomicznego podmiotu praw i obowiązków.
  • 1.9. Zarząd zapewnia, iż przyjęte w banku polityki, procedury i regulacje wewnętrzne są opracowywane, przyjmowane i wdrażane zgodnie z przyjętymi zasadami legislacji wewnętrznej oraz monitoruje ich przestrzeganie.
  • 1.10. Zarząd banku powinien zapewnić realizację przyjętych w banku polityk.
  • 1.11. Rada nadzorcza nadzoruje przestrzeganie polityk banku oraz – jeżeli wynika to z regulacji szczególnych lub statutu – zatwierdza przyjęte przez zarząd polityki.

Rekomendacja 2 zgodnie z Rekomendacją Z

  • 2.1. Za opracowanie, wdrożenie i właściwe funkcjonowanie organizacji banku odpowiedzialny jest zarząd.
  • 2.2. Bank powinien być zorganizowany w sposób przejrzysty, uwzględniający wielkość i profil ryzyka oraz charakter i skalę działalności, a także zapewniający:
    • a) osiąganie zdefiniowanych przez bank celów prowadzonej działalności,
    • b) skuteczne zarządzanie bankiem, w tym w szczególności planowanie, kierowanie
      zasobami ludzkimi oraz monitorowanie wyników,
    • c) skuteczne i w odpowiednim czasie reagowanie na zmieniające się warunki zewnętrzne
      lub zdarzenia nagłe i nieoczekiwane,
    • d) efektywny przepływ i ochronę informacji i dokumentów,
    • e) skuteczną realizację zadań przez radę nadzorczą i zarząd banku, w tym możliwość
      korzystania przez radę nadzorczą z usług ekspertów zewnętrznych,
    • f) stosowanie przejrzystych i obiektywnych zasad zatrudniania i wynagradzania, oceny,
      a także nagradzania i awansu zawodowego pracowników.
  • 2.3. Organizacja banku powinna być odzwierciedlona w określonej w regulacjach wewnętrznych strukturze organizacyjnej banku. Struktura organizacyjna powinna być przejrzysta, spójna oraz obejmować i odzwierciedlać cały obszar działalności banku oraz wyraźnie wyodrębniać każdą kluczową funkcję. Dotyczy to zarówno podziału zadań, uprawnień, obowiązków i odpowiedzialności pomiędzy członków zarządu, jak i podziału zadań, uprawnień, obowiązków i odpowiedzialności pomiędzy jednostki organizacyjne, komórki organizacyjne i stanowiska organizacyjne.
  • 2.4. Podległość służbowa, zadania oraz zakres uprawnień, obowiązków i odpowiedzialności w ramach struktury organizacyjnej banku powinny być wyraźnie przypisane i odpowiednio podzielone.
  • 2.5. Struktura organizacyjna powinna zostać dostosowana do potrzeb i możliwości banku oraz określona tak, by nie zachodziły wątpliwości co do zakresów zadań, uprawnień,
    obowiązków i odpowiedzialności organów banku, poszczególnych członków zarządu oraz odpowiednich jednostek organizacyjnych, komórek organizacyjnych i stanowisk organizacyjnych banku, a zwłaszcza, by nie dochodziło do pomijania albo nakładania się na siebie tych zakresów.
  • 2.6. Rada nadzorcza i zarząd banku powinny znać i rozumieć strukturę organizacyjną banku w tym jej cel, potrzeby, słabe strony i ograniczenia.
  • 2.7. W banku funkcjonują zasady wprowadzania zmian w strukturze organizacyjnej, tj. tworzenia nowych oraz zmiany lub likwidacji istniejących jednostek organizacyjnych.
    Zarząd projektuje i przyjmuje w formie uchwały te zasady oraz zapewnia ich realizację. Rada nadzorcza zatwierdza przyjęte przez zarząd zasady oraz nadzoruje działania zarządu w zakresie ich realizacji. Zasady te powinny wynikać ze strategii zarządzania oraz być zgodne i spójne z przyjętym apetytem na ryzyko oraz innymi regulacjami wewnętrznymi
    banku. W przypadku banku działającego w ramach grupy, rada nadzorcza i zarząd banku powinny także wziąć pod uwagę ryzyko wynikające ze złożoności struktury organizacyjnej tej grupy.
  • 2.8. Zarząd banku powinien podejmować działania mające na celu pozyskiwanie od podmiotu dominującego informacji koniecznych do rozumienia ogólnych celów grupy i rodzajów ryzyka, na jakie jest ona narażona.

Na podstawie dokumentu Rekomendacja Z, którego cała treść dostępna jest na: https://www.knf.gov.pl/knf/pl/komponenty/img/Rekomendacja_Z_70998.pdf

Compliance w firmie – podstawowe funkcje

Posted on by Tomek Kryk
W przedsiębiorstwie zakres, do którego może odnosić się system zarządzania compliance, może mieć szerokie spektrum. Głównie jest to zależne od działalności danego przedsiębiorstwa i jego profilu. Co więcej, na compliance firmy ma również wpływ, to czy podlega ona regulacjom sektorowym ze względu na profil swojej działalności. Niemniej jednak niezależnie od profilu compliance pełni szereg funkcji. Jakie są te funkcje? Przedstawiamy w dzisiejszym artykule.

Funkcje compliance w przedsiębiorstwie

Zapewnienie zgodności działań w przedsiębiorstwie, a także zgodności działań przedsiębiorcy, pracowników i kadry zarządzającej zgodnie z normami prawnymi i pozaprawnymi, a także identyfikacja naruszeń, które występują w przedsiębiorstwie to zadanie CMS. Dlatego też stwierdza się, że compliance jako system zapewnienia zgodności pełni w przedsiębiorstwie szereg funkcji.

Funkcja ochronna

Ochrona interesów przedsiębiorcy, jego kadry zarządzającej oraz pracowników i kontrahentów to podstawowa funkcja compliance. Zadaniem CMS jest ochrona przedsiębiorcy, ale również działania prewencyjne, które zabezpieczają firmę, przedsiębiorcę i kontrahentów przed ryzykiem wystąpienia naruszeń. Umożliwia przeciwdziałanie ryzyku, a także znacząco obniża jego powstanie. Co więcej, należy mieć na względzie również sankcje, które mogą być konsekwencjami pojawienia się jakichkolwiek naruszeń w firmie. Ponadto system compliance, to również identyfikacja wystąpienia naruszeń i prowadzenie tzw. procedur naprawczych.

Funkcja doradcza i informacyjna

Prawidłowo działający system zarządzania zgodnością pełni również funkcję doradczą i informacyjną. Jeśli w przedsiębiorstwie stosuje się compliance, to należy mieć na względzie, że jego funkcja doradczo-informacyjna, powinna występować między innym w procedurach, które będą przykładem zachowania dla pracowników. A także pisemnie będą przewidywać sytuacje niecodzienne. Dla pracownika sytuacją niecodzienną może być kontrola z sanepidu, PIP itp.

Dlatego warto przekazać wiedzę i doradzić pracownikowi, jak powinien zachować się w takich sytuacjach, żeby np. nie spanikował. Jednak sama procedura nie wystarczy, bo zgodnie z metodą prowadzenia compliance w przedsiębiorstwie, każde procedury powinny być jasno określone, zrozumiałe dla pracowników, ale przede wszystkim umieszczone w miejscu łatwo dostępnym i zawsze w tym samym, aby pracownicy z łatwością mogli je odnaleźć. Przykładem może być tablica informacyjna dla krótkich założeń i komunikatów, czy specjalny segregator z procedurami – dostępny dla pracowników.

Funkcja kontrolna i dowodowa

Następne z funkcji, które możemy przypisać prowadzeniu compliance w przedsiębiorstwie to funkcja kontrolna i dowodowa. Oczywiście celem jest kontrola i sprawowanie pieczy nad prawidłowością przeprowadzania procedur w firmie. Weryfikacja przedsiębiorstwa, czy zachowuje procedury i działa zgodnie z zalecanymi normami. Natomiast odnosząc się do części dowodowej, to jest to gromadzenie dokumentacji stanowiącej dowód działania systemu compliance w przedsiębiorstwie. Czyli notatki służbowe, protokoły z audytów wewnętrznych i zewnętrznych.

Warto również zauważyć, że wszystkie powyższe funkcje compliance sprowadzają się do budowania reputacji przedsiębiorstwa, a także wpływają na dozę zaufania ze strony kontrahentów i klientów. Ponadto wszystkie wyżej wymienione funkcje, można sprowadzić do jednej, którą nazwiemy funkcją gwarancji jakości przedsiębiorstwa. Oczywiście będzie ona funkcjonować wtedy i tylko wtedy, kiedy zostaną spełnione warunki każdej z funkcji osobno.

Nadużycia w przedsiębiorstwie – co robić?

Posted on by Tomek Kryk

W każdej organizacji może dojść do nadużywania prawa, czyli celowych działań, które mają na celu przyniesienie korzyści osobie dopuszczające się tych działań i generowanie strat przedsiębiorstwie czy firmie, na których szkodę działa dana osoba. Nie ma tutaj zależności czy jest to duże przedsiębiorstwo, czy mała organizacja, ani też czy przedsiębiorstwo jest prywatne, czy publiczne.

Jakie działania mogą być uznane za nadużycie?

Działania określone jako nadużycia i kierowane na szkodę interesów firmowych mogą być różne. Ich forma jest zależna od celu, jaki chce osiągnąć osoba dopuszczająca się nadużyć. Między innymi możemy tutaj wymienić działania takie jak:

  • zaniedbanie obowiązków,
  • brak należytej staranności,
  • malwersacje,
  • nadużycia finansowe,
  • mobbing,
  • ustawianie przetargów,
  • kradzież własności intelektualnej,
  • niewłaściwe rozliczanie czy fałszowanie wydatków służbowych,
  • fałszowanie faktur sprzedażowych i zawyżanie cen,
  • fikcyjne zakupy,
  • konflikty interesów i powiązania z dostawcami,
  • niewłaściwe wykorzystywanie poufnych danych osobowych.

Oczywiście to tylko kilka przykładów dla działań, które powtarzają się najczęściej. Nadużycia mogą wynikać z zewnętrznych okoliczności i uwarunkowań, w jakich działają przedsiębiorca i pracownik.

Trójkąt nadużyć Cresseya

To metoda, dzięki której przedsiębiorca ma możliwość identyfikacji zagrożeń i prawdopodobieństwa ich wystąpienia, a także grupy pracowników szczególnego ryzyka. Ponadto jest w stanie opracować procedury zapobiegające powstaniu nadużyć i chroniących interesy przedsiębiorstwa. Trójkąt nadużyć został opracowany przez Donalda Cresseya podczas badań na osobach skazanych za przestępstwa finansowe. Badania prowadził w latach 70. XX w. Co więcej, Donald Cressey stwierdził, że u podstaw nadużyć leży zazwyczaj presja, która jest głównym motywatorem. Ponadto teoria trójkąta nadużyć mówi również o tym, że u osób dopuszczających się nadużyć występuje racjonalizacja. Czyli osoba dopuszczająca się nadużycia tłumaczy sama sobie, że jej postępowanie nie jest zabronione, bo inny robią o wiele gorsze rzeczy. Ma poczucie, że jej poczynania są działaniami akceptowanymi.

Właśnie do tego nie można dopuścić i należy eliminować takie zachowania, a także wszelkie próby nadużyć w przedsiębiorstwie. Jeśli nie będą akceptowane, to nie staną się „wzorem” do naśladowania. Jednym ze sposobów na przeciwdziałanie nadużyciom i ich wykrywanie jest oddelegowanie sygnalisty.

Sygnalista i jego rola w przedsiębiorstwie

Żeby zapobiegać nadużyciom, przedsiębiorstwo powinno zdecydować się na wytypowanie osoby kontrolującej, dzięki której nadużycia będzie można łatwo zidentyfikować, a tym samym zapobiegać im w przyszłości. Osoby, które zdecydują się na pełnienie tej funkcji, nazywane są sygnalistami (ang. whistleblowers), a ich działalność jest definiowana jako whistleblowing. Czyli zgłaszanie wewnątrz danej organizacji bądź właściwemu organowi na zewnątrz lub ujawnianie informacji o nadużyciach w danej organizacji.

To właśnie osoby, które funkcjonują w danym przedsiębiorstwie i kolokwialnie ujmując znają je od podszewki, pasują najlepiej do roli sygnalisty. Najlepiej wiedzą, kiedy i jakie problemy się w niej pojawiają. Wprowadzenie sygnalisty w przedsiębiorstwie uważane jest za jedno z najskuteczniejszych narzędzi wykrywania nadużyć i nieprawidłowości w organizacji. Należy jednak pamiętać, że niezwykle trudno znaleźć jest osobę, która podejmie się tego stanowiska. Trzeba mieć na względzie, że w społeczności pracowniczej może zostać uznana za donosiciela. Dlatego też jest to jedna z największych barier, która sprawia, że rzadko pracownik sam z siebie zgłosi się do pełnienia funkcji sygnalisty.

Compliance to przede wszystkim model zarządzania organizacją

Posted on by Jarosław Petz

Ze względu na drastycznie zmieniające się środowisko biznesowe niezbędne jest nowe podejście do zarządzania ryzykami związanymi z compliance, a także wszystkimi innymi rodzajami ryzyka; oparte na technologii podejście systemowe, który umożliwi kierownictwu firmy mierzenie, ustalanie priorytetów i obsługę zagrożeń w sposób efektywny i kompleksowy.

AML & Compliance

Kompleksowe zdefiniowanie i zakomunikowanie ryzyk w obszarze zgodności, na które narażona jest organizacja, należy w świecie VUCA zdefiniować jako priorytet nie tylko dla compliance oficera, ale dla całego kierownictwa firmy.

W wielu firmach compliance (zarządzanie ryzykiem) w całej firmie polega  na  monitorowaniu zmian jedynie w wybranych obszarach skoncentrowanym w rękach compliance oficera. Warto jednak przyjrzeć się podejściu obejmującemu wszystkie procesy całej organizacji, dającemu narzędzia do monitorowania i reagowania na zmiany na poziomie właścicieli poszczególnych procesów biznesowych, a nawet właścicieli poszczególnych procedur wewnętrznych.

Najlepsze praktyki w zakresie AML (Anti-Money Laundering) i compliance to zbiór procedur, działań i polityk, mających na celu zapobieganie praniu pieniędzy oraz przestrzeganie przepisów prawnych i regulacji dotyczących finansów i biznesu. Przykładowe praktyki to: przeprowadzanie gruntownej analizy ryzyka, weryfikacja tożsamości klientów, monitorowanie transakcji, tworzenie polityk i procedur wewnętrznych, szkolenie pracowników, współpraca z organami ścigania i raportowanie podejrzanych działań. Działania te mają na celu ochronę przed finansowymi nadużyciami, zwiększenie przejrzystości działalności i minimalizację ryzyka prawnego i reputacyjnego.

Zintegrowane podejście do zarządzania ryzykiem zgodności

Skuteczne podejście do zarządzania zgodnością i ryzykiem łączy wszystkie działania we wszystkich jednostkach biznesowych.

Takie podejście zaczyna się od ustawienia i aktualizacji adekwatnego compliance universe, a następnie oceny ryzyka braku zgodności własnych procedur z jego poszczególnych elementami (ustawami, rozporządzeniami, wytycznymi) we wszystkich lub wybranych procesach w organizacji. Dynamiczne raportowanie i szereg widgetów pozwalają z kolei na natychmiastową wizualizację niezgodności i zarządzanie mitygacją ryzyka compliance w całej organizacji.

Wdrożenie systemu zaprojektowanego na Giełdzie Papierów Wartościowych, prowadzi do istotnego zwiększenia skuteczności i obniżenia kosztów funkcjonowanie komórki ds. zarządzania zgodnością oraz całego procesu w organizacji.

Know Your Customer – KYC w praktyce

Posted on by Tomek Kryk

Wdrażanie procedur w przedsiębiorstwach to ważny element zabezpieczający jednocześnie interesy firmy i klienta. Procedury można podzielić na obowiązkowe i takie, które są dobrymi praktykami i warto je wdrożyć. Czy wiesz czym jest KYC, czy jest Ci potrzebne? Co obejmuje Know Your Customer? Dowiesz się tego z dzisiejszego artykułu.

Czym jest KYC i czy trzeba je wprowadzić?

Z angielskiego KYC oznacza Know Your Customer. Czyli po prostu Poznaj Swojego Klienta (PSK). KYC jest procedurą należytej staranności. To nic innego jak identyfikacja klienta i jego działań. Polityka KYC zakłada między innymi sprawdzenie tożsamości klienta, czy pozyskiwania przez niego funduszy, które są przedmiotem transakcji. Najczęściej możemy spotkać się z procedurą KYC w bankach i innych instytucjach finansowych, a to dlatego, że instytucje obowiązane muszą stosować procedury wewnętrzne AML. Dlaczego jest to takie ważne? Obowiązek KYC wynika z ustawy o przeciwdziałaniu i praniu pieniędzy, a wdrożenie procedur AML to kluczowe działanie, które wpływa na przeciwdziałanie praniu pieniędzy.

Wdrożenie KYC w każdej firmie jest dobrą praktyką i elementem procedur bezpieczeństwa, a także niwelowania ryzyka związanego z praniem pieniędzy i finansowaniem terroryzmu. Chociaż obowiązek KYC dotyczy tylko przedsiębiorstw zobowiązanych ustawą o przeciwdziałaniu praniu pieniędzy i finansowania terroryzmu, to zalecamy, aby procedura PSK została wdrożona w każdej firmie.

Rekomendacje dla KYC są opracowywane przez wyznaczone organy – jakie?

Żeby wytyczne mogły zostać zaimplementowane do regulacji prawnych poszczególnych państw, to najpierw muszą zostać stworzone. Rekomendacjami dla KYC zajmują się:

  • FATF (Financial Action Task Force).
  • EBA (European Banking Authority).
  • Organy Unii Europejskiej (Dyrektywy AML).

Dzięki narzędziom analitycznym system AML, a także iAML połączone z listami restrykcyjnymi można usprawnić procesy wdrażania procedury KYC w poszczególne regulacje prawne i struktury firmy.

Kilkuetapowa procedura KYC

Procesy weryfikacji klienta mogą przybierać różne formy zależnie od instytucji, jednak powinny być do siebie zbliżone i obejmują elementy takie jak:

  • Pozyskanie numeru PESEL lub NIP klienta oraz dane osobowe.
  • Oświadczenie PEP i RCA.
  • Weryfikacja klienta na podstawie udzielonych informacji.
  • Przechowywanie danych klienta w bezpiecznym miejscu z dostępem tylko dla osób upoważnionych.
  • Aktualizacja danych klienta.

Powyższe etapy składają się na procedurę KYC i powinny być przeprowadzane w podobny sposób. Może je różnić sposób weryfikacji, czy ilość wymaganych danych lub kolejność pozyskiwania tych danych. Jednak ogół procesu przebiega tak, jak opisano powyżej.

Gdzie weryfikować klienta w procedurze Know Your Customer?

Weryfikacja klienta może być ręczna lub automatyczna. Etap weryfikacji klienta obejmuje sprawdzenie jego danych między innymi:

  • W rejestrze beneficjentów rzeczywistych.
  • Na liście PEP i liście ostrzeżeń KNF.
  • W PKD podwyższonego ryzyka.
  • Na listach krajów podwyższonego ryzyka, szczególnie jeśli mamy do czynienia z klientem zagranicznym.

Podsumowując procedury KYC są obowiązkowe dla banków i innych instytucji finansowych, jednakże dobrą praktyką będzie wdrożenie ich w każdej firmie.

Raportowanie niefinansowe jako klucz do zrównoważonego finansowania

Posted on by Jarosław Petz

Istotna grupa spółek publicznych już po raz czwarty obligatoryjnie opublikuje w tym roku roczne raporty niefinansowe. Będą to jednak ostatnie raporty przygotowywane według „starych”, prostszych zasad, które z uwagi na konieczność stosowania określonego standardu wskaźników (np. GRI) oraz wytycznych KE z 2019 r. w zakresie danych klimatycznych, dla niektórych podmiotów i tak stanowiły czasami nie lada wyzwanie. Rok 2021 i lata kolejne przyniosą dalsze rewolucyjne zmiany w zakresie raportowania niefinansowego, a jego znacznie niewspółmiernie wzrośnie, gdyż będzie mieć ścisły związek z możliwością pozyskiwania finansowania.

AML & Compliance

Zmiany, pośród wielu innych, obejmują m.in. przyjęte przez Parlament Europejski 18 czerwca 2020 r. rozporządzenie w sprawie utworzenia pierwszego na świecie systemu klasyfikacji „zielonej listy” dla zrównoważonych działalności gospodarczych, czyli taksonomii.

Rozporządzenie w sprawie taksonomii nakreśla ogólne ramy, które pozwolą na  stopniowy rozwój ujednoliconego na poziomie unijnym systemu klasyfikacji dla zrównoważonych środowiskowo działalność gospodarczych. Uczestnicy rynku będą zobowiązani przestrzegać nowych wymagań już od grudnia 2021 r. Wraz z powstaniem taksonomii stworzony został system, który pozwoli jednoznacznie, w oparciu o obiektywne kryteria, stwierdzić, czy działalność prowadzona przez daną spółkę jest zrównoważona środowiskowo, czy też nie. Jednocześnie już od 10 marca 2021 roku, w Polsce i pozostałych krajach UE obowiązywać zaczną również nowe przepisy dotyczące ujawniania informacji związanych ze zrównoważonym rozwojem w sektorze usług finansowych.

Rozporządzenie SFDR (Sustainable Finance Disclosure Regulation). Nowe przepisy zobowiązują firmy zarządzające funduszami czy asset management do publikowania szeregu wskaźników z zakresu ESG na poziomie poszczególnych funduszy, portfeli inwestycyjnych oraz na poziomie samej firmy zarządzającej. Jednym z nich jest np. średnia emisyjność całego portfela czy całego funduszu. Oznacza to, że fundusz będzie musiał zwrócić się do spółek w których posiada pakiety akcji, o dane dotyczące ich emisji gazów cieplarnianych. Niewykluczone, że już w tym roku kilkadziesiąt funduszy zwróci się z tym pytaniem do spółek warto zatem być gotowym na ujawnienie wymaganych danych.

Jeśli więc spółka nie wdroży z wyprzedzeniem systemu identyfikacji, zbierania, przetwarzania oraz prezentacji powyższych danych, może nie mieć argumentów merytorycznych, aby przekonać np. bank lub fundusz, że inwestycja w nią jest zrównoważona środowiskowo. W rezultacie spółka, która nie liczy swojej zgodności zgodnie z taksonomią, może m.in. nie uplasować emisji akcji lub obligacji albo liczyć się z odpływem inwestorów.

Na przestrzeni roku 2021 i lat kolejnych czeka nas zatem wielka zmiana, która doprowadzi do masowego przesunięcia kapitału prywatnego w kierunku działalności zrównoważonej środowiskowo. Tym sposobem ochrona środowiska naturalnego oraz przeciwdziałanie zmianom klimatycznym z fazy deklaratoryjnej wkracza w fazę wykonawczą opartą o przepisy prawa. Z uwagi na skalę zmian i ich znaczenie, warto już dziś przygotować się na nadchodzące wymogi prawne w tym zakresie. Celem szkolenia jest wprowadzenie Państwa w szczegółowe zagadnienia dotyczące tego obszaru.

Szkolenia AML – Co to jest pranie pieniędzy?

Posted on by Tomek Kryk

Tematyka prania pieniędzy poruszana jest najczęściej na szkoleniach AML. Tematyka porusza szereg zagadnień związanych z praniem pieniędzy, a znajomość tematu pozwala na wykrywanie i przeciwdziałanie praniu pieniędzy. Dlatego dzisiaj poruszymy pierwsze zagadnienie, które pojawia się na szkoleniach AML, a jest nim definicja prania pieniędzy.

Czym jest pranie pieniędzy? – szkolenia AML zaczynają od definicji

Wszystko zaczęło się od Ala Capone, Którego masa czerpała ogromne zyski z nielegalnych działalności. Między innymi przemytu i sprzedaży alkoholu. Wszystkie zyski pochodzące z nielegalnego źródła dopisywane były do legalnie prowadzonych działalności. Właśnie wtedy po raz pierwszy w Stanach Zjednoczonych w latach 20 XX wieku żyto pojęcia prania pieniędzy. Natomiast z definicji Ośrodka Szkolenia Departamentu Skarbu USA pranie pieniędzy jest procesem, którego uzyskane dochody, oczywiście pochodzące z działalności przestępczej są przekazywane, przekształcony, wymienione, lub łączone w inny sposób przepływ gotówki. celem prania pieniędzy jest oczywiście otrzymanie pozoru legalności pochodzenia źródła pieniędzy.

Drugą definicję, która jest zbieżna z powyższym opisem, możemy przedstawić w sposób następujący; pranie pieniędzy ma na celu wprowadzenie pieniędzy pochodzących z nielegalnych źródeł do legalnego obrotu. Pranie pieniędzy może mieć zasięg lokalny, międzynarodowy, a nawet globalny. Dlatego też o praniu pieniędzy mówimy również wtedy, kiedy uzyskanie pieniędzy i wykonywanie nielegalnych działań ma miejsce na terytorium innego państwa. Ponadto należy mieć również na uwadze fakt, że definicją prania pieniędzy można określić nie tylko same pieniądze, ale również wartości majątkowe, przedmioty pochodzące na przykład z kradzieży, handel bronią, czy lichwiarskie pożyczki i ich oprocentowania oraz odsetki tych pożyczek.

Pranie pieniędzy według Kodeksu Karnego

Natomiast według Kodeksu Karnego z artykułu 299 ustawy z dnia 6 czerwca 1997 roku pranie pieniędzy określone jest jako; przyjmowanie, przekazywanie lub wywożenie za granicę, pomaganie do przenoszenia własności lub posiadania, albo podejmowania innych czynności, które mogą udaremnić, znacznie utrudnić stwierdzenie przestępczego pochodzenia. Miejsce umieszczenia, wykrycie zajęć lub orzeczenie w przypadku środków płatniczych, instrumentów finansowych, papierów wartościowych, wartości dewizowych, praw majątkowych lub innego mienia ruchomego i nieruchomości pochodzących z korzyści związanych z popełnionym czynem zabronionym.

Powyższe definicje pojawiają się praktycznie na każdym szkoleniu AML i są początkiem wdrożenia uczestników szkolenia AML w tematykę i zagadnienia związane z praniem brudnych pieniędzy, a także przeciwdziałaniem praniu brudnych pieniędzy

Skutki prania pieniędzy

Niezależnie czy będziemy poruszać tematykę w zakresie prania brudnych pieniędzy z kraju, czy za granicą to musisz być świadomy, że gospodarka każdego kraju poddana będzie działaniom skutków prania pieniędzy.

Do największych skutków wynikających z prania brudnych pieniędzy możemy zaliczyć:

  1. Naruszenie stabilności systemu podatkowego i całego systemu finansowego w obrębie danego państwa.
  2. Zachwianie gospodarki i wzrost zjawiska korupcji.
  3. Osłabienie wiarygodności państwa w tym również instytucji finansowych.
  4. Zmniejszony Kapitał pochodzący z legalnych źródeł.

Jeśli chcesz dowiedzieć się więcej na temat prania brudnych pieniędzy i przeciwdziałaniu temu procederowi, to zapraszamy Cię do zapoznania się z ofertą naszych szkoleń z AML. Tam tematyka jest omawiana w szerszym zakresie i dogłębniej wyjaśniana. Ponadto na szkoleniach poruszany jest szereg innych tematów, które są powiązane z AML, Compilance i tematyką bezpieczeństwa finansowego.

AML & Compliance