Pierwsze działy compliance pojawiły się w międzynarodowych grupach finansowych, gdzie standardem była zgodność z procedurami wewnętrznymi, zewnętrznymi i literą prawa. Obecnie wprowadzenie compliance jest popularnym rozwiązaniem nie tylko w instytucjach finansowych, a również przedsiębiorstwach i korporacjach. Co więcej, tworzone są stanowiska compliance officera, a nawet całe działy compliance.

Z tego też powodu coraz częściej w przedsiębiorstwach i korporacjach kładzie się nacisk na umiejętności i kwalifikacje osób pracujących w dziale compliance, czy obejmujących stanowisko compliance officera. Nie można zatem pominąć, że dobrze przygotowane szkolenia pełnią dziś kluczową rolę w prawidłowym działaniu struktury firmy zajmującej się zarządzaniem ryzykiem. Compliance to narzędzie, które umożliwia kontrolę wszystkich procesów w firmie wraz ze zgodnością prawną, regulacjami, rekomendacjami i wszelkimi procedurami i etyką.

Jesteś tu, aby poznać compliance od podstaw. Uzupełnić swoją wiedzę, wspomóc nowego pracownika. A nawet po to, abyś zastanowił się nad wdrożeniem compliance w swoim przedsiębiorstwie, jeśli jeszcze tego nie zrobiłeś.

Natomiast szkolenia zewnętrzne są niezbędne do wdrożenia nowego pracownika np. na stanowisko compliance officera, a także dla jego rozwoju w strukturze organizacji w dziale compliance, jeśli został stworzony.

Możemy je podzielić na dwie grup. Dla początkujących i pracowników w czasie adaptacji do nowego stanowiska. Szkolenie to certyfikowany Compliance Officer poziom 1. Natomiast druga grupa szkoleń compliance zarezerwowana jest dla osób pełniących funkcję compliance, a także osób, które ukończyły certyfikowany compliance poziomu pierwszego. Jest to zaawansowany certyfikowany Compliance Officer poziomu 1.

Każde ze szkoleń zakończone jest egzaminem walidacyjnym. Zarówno dla poziomu pierwszego, jak i drugiego następuje stosowne zbadanie umiejętności i wiedzy uczestników szkolenia, które po pozytywnym wyniku zostaje potwierdzone certyfikatem.

Brakuje jednego wspólnego standardu dla całego obszaru compliance. Stąd próby ujęcia compliance w pewne ramy, dające się zaadaptować do poszczególnych sektorów i uwzględniające ich specyfikę. Właśnie taką próbą możemy nazwać Rekomendację H dotycząca systemu kontroli wewnętrznej w bankach wydaną przez Komisję Nadzoru Finansowego w 2017 roku.

Założeniem Rekomendacji H w pierwszej kolejności jest usystematyzowanie rozwiązań compliance w sektorze bankowym. Jednocześnie rozwiązania te mogą być odpowiednio zaadaptowane do innych sektorów czy spółek.
Rozwiązanie przyjęte w Rekomendacji H stara się uporządkować odwieczny problem compliance, to znaczy odpowiedzieć na pytanie, na ile compliance przynależy do kontroli wewnętrznej, a na ile do zarządzania ryzykiem? Przyjęto, że o ile formalnie compliance należy do szeroko rozumianej kontroli wewnętrznej (tzw. pierwszy filar compliance), o tyle do tej kontroli przynależy także wyodrębniony proces zarządzania ryzykiem braku zgodności (tzw. drugi filar compliance). W ten sposób compliance w ramach tzw. funkcji kontroli niejako skierowany jest na przeszłość (wykrywanie niezgodności w czynnościach i procesach już wykonanych) a w ramach zarządzania ryzykiem braku zgodności także na przyszłość (przewidywanie możliwej niezgodności w momencie wejścia w życie przepisów).

Rekomendacja Z dotyczącą zasad ładu wewnętrznego w bankach, została wydana przez Komisję Nadzoru Finansowego. W pewnym sensie jest „implementacją” wytycznych EUNB w sprawie zarządzania wewnętrznego (EBA/GL/2017/11) oraz Wytycznych EuNB w sprawie oceny odpowiedniości członków organu zarządzającego i osób pełniących najważniejsze funkcje (EBA/GL/2017/12). W istocie jednak dokument rekomenduje również rozwiązania, które zdaniem KNF pomogą bankom uniknąć nieprawidłowych praktyk zwiększających ryzyko ich działalności.

Rekomendacja Z poświęca sporą część na zarządzanie ryzykiem. Natomiast większość rekomendacji szczegółowych dotyczy zadań i obowiązków już wykonywanych. Rekomendacja Z utrzymuje, przyjęty w Rekomendacji H, podział mechanizmów na mechanizmy kontroli ryzyka (np. limity) oraz mechanizmy kontrolne dotyczące mechanizmów kontroli ryzyka (np. alerty wskazujące na przekroczenie limitu). W tym podziale limit jako mechanizm kontroli ryzyka oznacza więc pewną ilościową bądź jakościową (przy ryzyku trudno mierzalnym) „wartość” progową, której nie powinno się przekraczać. Natomiast mechanizmy kontrolne z funkcji kontroli to wszystkie działania, które mają zapobiegać przekraczaniu limitów, dokumentować i alarmować o jego przekroczeniu.

Osoba dokonująca zgłoszenia, które „oznacza osobę fizyczną, która zgłasza lub ujawnia publicznie informacje na temat naruszeń uzyskane w kontekście związanym z wykonywaną przez nią pracą. Jest to opis whistleblowera. Whistleblowing natomiast to zgłaszanie nieprawidłowości w wewnętrznej strukturze firmy np. przez współpracownika, kierownika.

Osoby z tego samego zespołu lub bezpośrednio współpracujące z osobą działającą w sposób niezgodny z prawem i etyką są w stanie najszybciej zwrócić uwagę na naruszenia i wystąpienie ryzyka, a odpowiednie powiadomienie dedykowanych jednostek w organizacji (co do zasady funkcji compliance), połączone z obowiązkiem przeprowadzenia postępowania wyjaśniającego i ochroną zgłaszającego, jest w stanie doprowadzić do wykrycia nieprawidłowości już na wczesnym etapie.

Po raz pierwszy pojęcia prania pieniędzy użyto w Stanach Zjednoczonych w latach 20 XX. Z definicji Ośrodka Szkolenia Departamentu Skarbu USA pranie pieniędzy jest procesem, którego uzyskane dochody są przekazywane, przekształcane, wymieniane, lub łączone w inny sposób przepływu gotówki. Celem prania pieniędzy jest utrzymanie pozorów legalności pochodzenia źródła pieniędzy.

Drugą definicję, która jest zbieżna z powyższym opisem brzmi; pranie pieniędzy ma na celu wprowadzenie pieniędzy pochodzących z nielegalnych źródeł do legalnego obrotu. Pranie pieniędzy może mieć zasięg lokalny, międzynarodowy, a nawet globalny. Dlatego też o praniu pieniędzy mówimy również wtedy, kiedy uzyskanie pieniędzy i wykonywanie nielegalnych działań ma miejsce na terytorium innego państwa.

Pranie pieniędzy może odbywać się za pomocą wielu technik. Każda z nich ma za zadanie maskowanie procederu, utrudnienie lub udaremnienie próby odkrycia, że pieniądze pochodzą z nielegalnego źródła. Fazy prania pieniędzy następują po sobie kolejno, ale mogą również występować osobno. Należy zwrócić uwagę na fakt, że na etapie każdej z faz można doprowadzić do udaremnienia próby obrotu nielegalnymi pieniędzmi i wykrycia całego procederu.

Wyróżniamy fazy następująco:

• lokowanie (wprowadzenie do obrotu finansowego),
• maskowanie (odseparowanie środków od nielegalnego źródła),
• integracja (stworzenie wyjaśnienia pochodzenia posiadanych środków).

Według literatury przedmiotu możemy przyjąć, że teoretyczny schemat występowania faz prania pieniędzy jest jednolity dla rynku lokalnego i międzynarodowego.

Centralnym elementem polskiego systemu przeciwdziałania praniu pieniędzy oraz finansowaniu terroryzmu jest Generalny Inspektor Informacji Finansowej (GIIF). Zgodnie z ustawą, GIIF – będący sekretarzem lub podsekretarzem stanu w Ministerstwie Finansów – jest powoływany i odwoływany przez Prezesa Rady Ministrów na wniosek ministra właściwego do spraw finansów publicznych po zasięgnięciu opinii ministra – członka Rady Ministrów właściwego do spraw koordynowania działalności służb specjalnych (o ile został wyznaczony przez Prezesa Rady Ministrów). – źródło: https://www.gov.pl

Ponadto nie należy zapominać o obowiązku KYC wynikającym z ustawy o przeciwdziałaniu i praniu pieniędzy. Wdrożenie KYC w każdej firmie jest dobrą praktyką i elementem procedur bezpieczeństwa, a także niwelowania ryzyka związanego z praniem pieniędzy i finansowaniem terroryzmu. Chociaż obowiązek KYC dotyczy tylko przedsiębiorstw zobowiązanych ustawą o przeciwdziałaniu praniu pieniędzy i finansowania terroryzmu, to zalecamy, aby procedura PSK została wdrożona w każdej firmie.

W skrócie CRBR jest systemem gromadzenia i przetwarzania danych o beneficjentach rzeczywistych. Obowiązuje od 2018 roku, w którym powstał na mocy ustawy z 2018 r. o przeciwdziałaniu praniu pieniędzy oraz finansowaniu terroryzmu, która implementowała wcześniejszą unijną dyrektywę Parlamentu Europejskiego i Rady (tzw. IV dyrektywa AML).

Szkolenia podzielone są na sektory przygotowujące do roli certyfikowanego AML Oficera, a także na sektor uzupełniający wiedzę z zakresu przeciwdziałania praniu brudnych pieniędzy. Szkolenia Certyfikowany AML Officer poziomu 1 i 2 kierowane są głównie do osób obejmujących stanowisko AML Officera, banków i instytucji finansowych, towarzystw funduszy inwestycyjnych, a także dyrektorów, specjalistów i kierowników działów compliance, przeciwdziałania praniu pieniędzy, działu prawnego, nadzoru, monitoringu zgodności etc.

Natomiast szkolenia tematyczne uzupełniające wiedzę i aktualizujące aspekty prawne, nowelizacje i ustawy kierowane są również do sektora przedstawicieli banków, spółek ubezpieczeniowych, domów maklerskich i towarzystw inwestycyjnych, SKOK-ów, doradców podatkowych, audytorów, księgowych, notariuszy,adwokatów etc.

Cenimy sobie jakość, doświadczenie i rzetelność przekazywanych informacji na szkoleniu. Jesteśmy przekonani, że tylko eksperci z danej dziedziny są w stanie realnie przekazać zdobytą wiedzę. Tylko osoby, które same cały czas rozwijają się i dbają o aktualizację swojej wiedzy są w stanie przekazywać tę wiedzę innym.Tylko najlepsi eksperci mogą skutecznie nauczyć Cię nowych umiejętności, pokazać Ci sprawdzone know-how, zainspirować Cię i zmotywować do prawdziwych zmian. Dlatego stawiamy na najlepszych w swoich dziedzinach profesjonalistów.