Restrukturyzacja najbardziej zadłużonych szpitali następować ma wedle założeń projektu ustawy w drodze postępowania naprawczo-rozwojowego, w ramach którego dojść ma do optymalizacji działalności i kompleksowej poprawy sytuacji danego szpitala na kanwie sytuacji ekonomicznej oraz w zakresie modelu zarządzania.

Cel szczególnego rozwiązania ustawowego w  postaci postępowania restrukturyzacyjnego dot. podmiotu szpitalnego jest ściśle sprzężony z celami postępowania naprawczo-rozwojowego i nie odbiega od celów postępowania restrukturyzacyjnego w ogólności. Efektem ma być naturalnie stopniowe  i przynajmniej częściowe oddłużenie szpitala w drodze realizacji zawartego z wierzycielami układu oraz sporządzonych planów spłaty.

W postępowaniu naprawczo-rozwojowym kluczową rolę odgrywać ma doradca restrukturyzacyjny. Jeśli spełnia przepisane ustawowo kryteria, dotyczące między innymi doświadczenia zawodowego, po uzyskaniu stosownego wpisu na listę nadzorców, ma wedle założeń projektu występować w roli nadzorcy podmiotu szpitalnego. Nadzorcą podmiotu szpitalnego może być również pracownik ARS, spełniający przewidziane w ustawie wymagania.  Nadzorca podlegać ma przy tym wpisowi do KRS. Nowej instytucji nie należy mylić z nadzorcą układu, dotychczas występującym w postępowaniu restrukturyzacyjnym o zatwierdzenie układu na łamach prawa restrukturyzacyjnego, jako że kompetencje tego drugiego zostaną bowiem zmodyfikowane poprzez wprowadzenie do ustawy specjalnej procedury restrukturyzacyjnej (będącej pewnym wariantem postępowania restrukturyzacyjnego) dotyczącej stricte podmiotów szpitalnych i będzie on występował w takim postępowaniu równolegle z nadzorcą podmiotu szpitalnego. W postępowaniu naprawczo-rozwojowym szpitali zaliczonych do kategorii C i D wyznaczenie nadzorcy podmiotu szpitalnego będzie obligatoryjne. Nadzorca taki otrzyma przede wszystkim kluczowe kompetencje w zakresie opracowywania planu naprawczo-rozwojowego, którego przygotowanie przewiduje projekt ustawy i który determinować ma harmonogram i rodzaj podejmowanych działań w toku całego procesu restrukturyzacyjnego oraz w pewnym zakresie przewidywać projekcję ich skutków. W opracowywaniu planu wspierać go będzie kierownik szpitala czy też jego zarząd (w zależności od formy prawnej, w której działa szpital).  Następnie, w fazie wykonawczej, nadzorca sprawować będzie nadzór nad realizacją zatwierdzonego planu. Do jego zadań w toku postępowania naprawczo-rozwojowego należeć będzie m.in. stosowanie określonych ustawą środków ochronnych (np. zakazu egzekucji) i naprawczo-rozwojowych i zapewnianie ich realizacji. We właściwym postępowaniu restrukturyzacyjnym rola nadzorcy podmiotu szpitalnego sprowadzać się ma m.in. do wyznaczenia nadzorcy układu, wskazania dnia układowego i składania propozycji układowych. W tym zakresie zastępuje on modelowo dłużnika, a zatem kierownika szpitala czy też jego zarząd.

W przypadku szpitali zaliczonych do kategorii C lub D projekt ustawy przewiduje po stronie Prezesa ARS kompetencję do powołania zarządcy, który na czas postepowania przejmie uprawnienia zarządu spółki. O ile w odniesieniu do szpitali kategorii C uprawnienie takie ograniczone zostało do sytuacji, w których zarząd szpitala uchyla się od współpracy z nadzorcą, o tyle w przypadku szpitali zaliczonych do kategorii D uprawnienie to przyjmuje charakter czysto dyskrecjonalny. Jest to o tyle niefortunna regulacja w obecnym kształcie, że nie przewiduje zwolnienia członków zarządu z odpowiedzialności za decyzje i działania podejmowane w okresie działalności zarządcy. W braku powołania zarządcy, zarząd szpitala pełni w całym procesie przede wszystkim rolę administrującą, jako że utrzymuje on zarząd własny swoim majątkiem oraz rolę wykonawczą względem postanowień zatwierdzonego planu naprawczo-rozwojowego w postępowaniu naprawczo-rozwojowym. We właściwym postępowaniu restrukturyzacyjnym kompetencje zarządu szpitala koncentrują się głównie na wykonywaniu układu i planów spłaty w postępowaniu restrukturyzacyjnym.

Rola nowo powołanej Agencji Rozwoju Szpitali przejawia się w pierwszej kolejności w dokonywaniu kwalifikacji poszczególnych szpitali do konkretnych kategorii, w tym do interesujących nas kategorii C i D. Prezesowi Agencji przyznano uprawnienie do wydania postanowienia o wszczęciu postępowania naprawczo-rozwojowego oraz do ustanowienia i ewentualnej zmiany nadzorcy podmiotu szpitalnego. Na dalszym etapie kompetencje Agencji przyjmują wymiar przede wszystkim nadzorczy, ma ona przy tym możliwość zmiany kierownika podmiotu szpitalnego. We właściwym postępowaniu restrukturyzacyjnym Agencja Rozwoju Szpitali będzie ex lege uczestnikiem postępowania o zatwierdzenie układu dot. podmiotu szpitalnego. Ważnym uprawnieniem jest w tym kontekście wyrażanie zgody na zaspokojenie wierzycieli w ramach planu spłaty. O ile Prezes Agencji wyrazi na to zgodę, będzie ona także solidarnie odpowiedzialna za zaspokojenie, na zasadach przyjętych w konkretnym planie spłaty na podstawie dyspozycji ustawowych, tych wierzycieli, którzy są objęci grupami obejmującymi kategorie interesów, co do których wierzyciele układu nie przyjęli.

Głównymi narzędziami restrukturyzacyjnymi, przewidzianymi przez projekt ustawy są, wspomniane już, nowe postępowanie restrukturyzacyjne o charakterze układowym, plan naprawczo—rozwojowy, przewidujący strategię restrukturyzacji podmiotu, możliwość zmiany kierownika szpitala przez Prezesa ARS oraz przede wszystkim środki ochronne i naprawczo-rozwojowe przewidziane w art. 70 i n. projektu. Wśród wspomnianych środków wskazać można na, znaną już wcześniej z art. 298 u.p.r., konstrukcję uprawnienia do odstąpienia od niewykonanych umów wzajemnych, obecną także na łamach prawa upadłościowego. Jest to instrument pozwalający szpitalowi na realną redukcję przyszłych zobowiązań. Projekt przewiduje także opcję zmiany (całkowitej bądź częściowej) profilu działalności szpitala, co jednak w perspektywie znaczących kosztów takiej operacji oraz braków kadrowych raczej rzadko będzie miało miejsce w praktyce. W zakresie struktury zatrudnienia ustawa przewiduje natomiast narzędzia restrukturyzacyjne zbieżne z przewidzianymi w ramach postepowania sanacyjnego czy upadłościowego.  Następuje zatem skrócenie okresów wypowiedzenia oraz rozszerzenie możliwości wypowiedzenia w stosunku do niektórych kategorii pracowników, dla których prawo pracy zasadniczo przewiduje ochronę przed wypowiedzeniem.

Chcesz dowiedzieć się więcej?