AML (Anti-Money Laundering) i KYC (Know Your Customer) to dwa terminy często używane w kontekście przeciwdziałania praniu pieniędzy i zapewnienia zgodności prawnej w sektorze finansowym. AML odnosi się do szeregu działań podejmowanych przez instytucje finansowe w celu identyfikacji, zapobiegania i raportowania potencjalnych przypadków prania pieniędzy i finansowania terroryzmu. KYC natomiast to proces, w którym instytucje finansowe identyfikują i weryfikują tożsamość swoich klientów, aby zapobiegać oszustwom, praniu pieniędzy i działalności terrorystycznej. W skrócie, AML koncentruje się na przeciwdziałaniu praniu pieniędzy, podczas gdy KYC skupia się na weryfikacji tożsamości klientów i zrozumieniu ich profilu ryzyka.

KYC to akronim od Know Your Customer – wymogu przeprowadzania kontroli tożsamości i zachowania należytej staranności wobec klienta.

Chociaż przepisy KYC różnią się w zależności od kraju, ogólna zasada obejmuje gromadzenie wystarczającej ilości informacji, aby właściwie zidentyfikować osobę i zapewnić, że jej działania są zgodne z prawem.

Polityki KYC rozwijały się od pewnego czasu i stały się bardzo ważne na całym świecie. Ponieważ kwestie związane z korupcją, finansowaniem terroryzmu i praniem pieniędzy stają się tak powszechne, polityki KYC przekształciły się obecnie w ważne narzędzie do zwalczania nielegalnych transakcji w dziedzinie finansów międzynarodowych.

Wiele instytucji finansowych rozpoczyna procedury KYC po prostu od zebrania podstawowych danych i informacji o swoich klientach, najlepiej przy użyciu elektronicznej weryfikacji tożsamości. W niektórych krajach nazywa się je „programem identyfikacji klienta”. Fragmenty informacji, takie jak imiona i nazwiska, numery ubezpieczenia społecznego, daty urodzin i adresy, mogą być bardzo przydatne przy ustalaniu, czy dana osoba jest zamieszana w przestępstwo finansowe.

Istnieje wiele kroków, które należy wykonać podczas procedury KYC, takich jak:

1. potwierdzić tożsamość poprzez sprawdzenie autentyczności dokumentów tożsamości, daty ważności oraz listy skradzionych/unieważnionych dokumentów
2. sprawdź i potwierdź numery rejestracyjne, takie jak numer firmy z rejestru KRS czy REGON, numer VAT itp. i porównaj z danymi osoby/firmy
3. sprawdzić stan formy prawnej – czy jest aktywna, czy nie jest w stanie likwidacji lub rozwiązana
4. sprawdzić beneficjenta rzeczywistego podmiotu prawnego w CRBR
5. sprawdzić status PEP osoby będącej beneficjentem rzeczywistym osoby prawnej lub klienta będącego osobą fizyczną
6. sprawdź listę sankcji (zarówno osobiste formularze beneficjentów rzeczywistych, jak i osoby prawne)

Aby wykonać wszystkie powyższe zadania, możesz skorzystać z różnych specjalistycznych narzędzi wielu firm IT na całym świecie.

Po co dokonuje się identyfikacji klienta?

Kryteria uznania transakcji za podejrzane w kontekście AML (Anti-Money Laundering) to określone czynniki, które mogą wskazywać na potencjalne działania niezgodne z przepisami.

Najważniejsze kryteria obejmują: duże transakcje gotówkowe, nietypowe wzorce płatności, transakcje z krajów o wysokim ryzyku prania pieniędzy, niezgodności między działalnością a profilami transakcyjnymi, powtarzające się depozyty i wypłaty na różne konta, brak możliwości podania źródła środków finansowych oraz tajemnicze transakcje między powiązanymi stronami.

Inne czynniki obejmują: transakcje z osobami o negatywnym profilu (np. powiązanymi z terroryzmem lub przestępczością zorganizowaną), nietypowe operacje na rynkach finansowych, podejrzane ruchy na kontach offshore, próby ukrycia tożsamości i manipulacje dokumentami oraz podejrzane wzorce transakcji związane z branżami, takimi jak kasyna, instytucje finansowe, sklepy z towarami luksusowymi itp. W celu skutecznego wykrywania podejrzanych transakcji, ważne jest monitorowanie i analiza danych transakcyjnych, w tym informacji o klientach, kontach, typach transakcji i wzorcach.